اگر انسان بخواهد ديگري را تاديب كند
ابتدا بايد خودش را ادب كند، آن هم نسبت به جميع ابعاد وجودي اش مانند عقل و قلب و
نفس و اعضا و جوارح.

آيت الله آقا مجتبي تهراني درباره اينكه زشتي و زيبايي در تاديب بايد از كجا باشد ادماه مي دهند:

اگر كسي در ابتدا خود را مودب به آداب الهي كند آنجا است كه مي تواند ديگران را مودب ساخته و بلكه روش رفتاري و گفتاري او در تاديبش نسبت به ديگران موثز خواهد بود!

حضرت علي عليه السلام فرمودند:«مَنْ تَاَدَّبَ بِآدابِ الله » اين ادب هر ادبي نيست! كسي كه خود را مودب به آداب الهي نمايد،يعني آنچه خدا ميخواهد را در جميع ابعاد وجودي اش پياده ساز، آن گاه خداوند «اَدّاهُ اِلَي الْفَلَاحِ الدَّائِمِ » او را به سوي رستگاري هميشگي خواد برد.

يك سنخ امور از ديدگاه سنّت هاي بشري اعمال خوب محسوب مي شود. گفتاري باشد يا رفتاري،فرق نمي كند!

يك سنخ اعمال نيز از نظر سنت هاي بشري، زشت محسوب مي شود. آنچه ما در روايات داريم زشتي و زيبايي از ديدگاه الهي است؛ زشتي و زيبايي در گفتار و رفتار.

چون ادب يك نوع اخلاق و روش است. چه بخواهم خودم روش بگيرم، چه بخواهم روش بدهم! در اين روش گرفتن و روش دادن از چه ديدگاهي بايد زشتي و زيبايي را مطرح كنم؟

در جواب بايد گفت: اين روش بايد روش الهي باشد. روش الهي يعني چه؟ يعني آنچه از نظر الهي زشت و زيبا است.